ΣΑΚΧΑΡΩΔΗΣ ΔΙΑΒΗΤΗΣ ΚΑΙ ΟΦΘΑΛΜΟΣ

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι μια πάθηση που επηρεάζει κυρίως τα αγγεία. Χαρακτηρίζεται από παρατεταμένη υπεργλυκαιμία που οφείλεται δευτεροπαθώς είτε σε έλλειψη είτε σε μειωμένη αποτελεσματικότητα της ενδογενούς ινσουλίνης η οποία βοηθά στην καλύτερη καύση των σακχάρων του αίματος. Προσβάλλει το 2% του γενικού πληθυσμού. Μετά τα 40-50 έτη το ποσοστό αυτό φτάνει μέχρι το 10%.

Διακρίνεται σε δύο τύπους:
1. Ινσουλινεξαρτώμενος, τύπου 1: εμφανίζεται συχνότερα στην ηλικία μεταξύ των 10 και 20 ετών.
2. Μη ινσουλινοεξαρτώμενος τύπου 2: αναπτύσσεται συνηθέστερα μεταξύ των 50 και 70 ετών

Ο Σ. Διαβήτης μπορεί να προσβάλλει την όραση προκαλώντας καταρράκτη, γλαύκωμα, ξηροφθαλμία κτλ, και το σημαντικότερο από όλα βλάβη στα αγγεία μέσα στον οφθαλμό – διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια (Δ.Α.).
Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια (Δ.Α.) είναι η συνηθέστερη αιτία νομικά χαρακτηρισμένης τύφλωσης σε άτομα ηλικίας μεταξύ των 20 και 60 ετών.

Περίπου 1 στους 2 ασθενείς που έχουν Σ.Διαβήτη 6-10 χρόνια τουλάχιστον, έχουν κάποιο βαθμό διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας.
Κλινικά υπάρχουν 3 τύποι
α. μη παραγωγική : μικροανευρύσματα, αιμορραγίες, κτλ
β. προπαραγωγική:επιπλέον στοιχεία αρχόμενης ισχαιμίας
γ. παραγωγική: ισχαιμία, ενδουαλοειδική αιμορραγία, αποκόλληση κτλ

Παράγοντες κινδύνου και κακής πρόγνωσης:
η διάρκεια του διαβήτη, ο κακός μεταβολικός έλεγχος (γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη πάνω από 7), αρτηριακή πίεση πάνω από 140 mm Hg, υψηλή χοληστερίνη/τριγλυκερίδια, η παχυσαρκία, το κάπνισμα, η έλλειψη σωματικής άσκησης, η νεφροπάθεια.

Αντιμετώπιση: LASER φωτοπηξία και ενδουαλοειδικές ενέσεις

Εάν η Δ.Α. δεν παρακολουθηθεί και ελεγχθεί / θεραπευτεί σωστά μπορεί να οδηγήσει σε μη αναστρέψιμη μόνιμη απώλεια όρασης λόγω του κλινικά σημαντικού οιδήματος στην ωχρά ή της ενδουαλοειδικής αιμορραγίας-ελκτικής αποκόλλησης του αμφιβληστροειδούς λόγω της εκτεταμένης ισχαιμίας.